Er is mij altijd verteld dat ik als kind al-tijd zong. In de auto en thuis. Toen ik een instrument mocht kiezen om te leren bespelen, koos ik gitaar zodat ik zou kunnen zingen en mezelf zou kunnen begeleiden op gitaar. Ik zing nog altijd vaak, overal en soms express vals. Ik vind het heerlijk om in de auto mee te kwelen met de radio, te lalala-en als ik de tekst vergeten ben en naar de andere kant te kijken als ik zie dat de chauffeur in de auto naast me me aan zit te staren en ik me afvraag wat hij of zij wel niet van mijn gekke zangkop moet denken. En het is grappig om te zien dat mijn muzikale genen zich voortgeplant hebben. Sara is misschien nog muzikaler dan ikzelf. Haar Engels is nog niet wat het zijn moet, maar ze kent alle hits en zingt van ‘s morgens tot ‘s avonds mee met de radio. Soms heel stilletjes maar met momenten brult ze mee. Tegenwoordig heeft ze youtube ontdekt en krijgt ze er dus ook de clips bij te zien. Nu staat ze met haar billen en haren te shaken en leeft ze zich enorm in in haar idolen. Jammer dat ik niet meer weet hoe ik deed toen ik haar leeftijd had, ik kan alleen verder gaan op de dingen die ik hoor van anderen. Soms heb ik eens nood aan stilte... waar ik vroeger nood had aan geen joelende kinderen en mamamamamamamama denk ik nu soms: ooo Sara hou toch even op met zingen! Maar ik kan me niet herinneren dat mijn ouders broers of zus vroeger ook gezegd hebben: ooo Mijke hou toch even op met zingen! Dus probeer ik dat ook zo weinig mogelijk te doen. En bekijk ik mijn lieve Sara soms als ze het niet door heeft terwijl ze performt en denk ik: wat heb ik toch een prachtdochter!! 💚
Comments