‘Voel je je soms mislukt?’ Beetje rare vraag die ik kreeg en de manier waarop de vraag gesteld werd, zorgde ervoor dat de vraagsteller en ik in schaterlachen uitbarstten... Het was een hilarisch moment en ik begin er spontaan weer van te glimlachen wanneer ik eraan terug denk. Maar die rare vraag zette me wel aan het denken... Voel ik me mislukt? Als ik aan mislukt denk, dan komen spontaan pannenkoeken in mijn gedachten op. De eerste mislukt altijd. En ja, ik weet het, de pan moet goed warm zijn en dan lukt het wel... Maar misschien vind ik het helemaal niet zo erg om de eerste pannenkoek te doen mislukken. Want zelfs die mislukte eet ik met smaak op. Voel ik me mislukt? Ik heb twee stukgelopen relaties achter de rug: een huwelijk dat ik zo lang heb proberen redden, een tweede relatie waarvan ik hoopte dat die nooit zou eindigen hoewel er genoeg signalen waren van het tegendeel. Voel ik me mislukt? Als alleenstaande mama verder gaan en ploeteren en proberen. Voor diegenen die in dezelfde situatie zitten: het is helemaal niet makkelijk. Er zijn echt soms dagen dat de wekker van mij niet moet afgaan. Dat ik veel liever een uurtje of liefst zelfs langer in bed wil blijven liggen. Dat ik de ochtendshift of de avondshift of de weekendshift of de vakantieshift zou willen overslaan en gewoon alleen maar aan mezelf zou willen denken. Wanneer ik ziek op de zetel lig, laat ik de tv uren aanstaan omdat de kinderen dan rustig zijn. Maar zulke dagen zullen er evengoed wel al eens zijn in gezinnen waar wel een mama en een papa zijn of een mama en een mama of een papa en een papa. Voel ik me daardoor mislukt? Eigenlijk helemaal niet. Ik ben verre van perfect, maar ik doe wel hard mijn best. Om een goeie mama te zijn, vriendin, zus en partner. Ik probeer elke dag het beste van mezelf te geven. En de ene dag geef ik teveel als mama waardoor ik op het werk op halve kracht draai en andere dagen kom ik moe thuis van een werkdag en ben ik niet veel waard als mama. Ik wil ook alles graag goed doen, de kleine perfectionistische Mijke: werken, mama-zijn, leuke dingen doen, af en toe studeren. En soms gaat dat gewoon niet allemaal samen en allemaal tot in de puntjes goed. Maar elke dag doe ik wel mijn best. Maar doen we dat niet allemaal? Iedereen krijgt zijn portie leed en ongeluk en en tranen. Elk huisje heeft zijn kruisje in welke vorm dan ook. Allemaal vallen we wel eens om of gaan we de verkeerde kant op. Iedereen voelt zich af en toe wel eens tekort schieten of verre van perfect. We zijn allemaal wel eens mislukt, maar de mislukte pannenkoeken zijn -naar mijn mening - even lekker. Ik ben ok zoals ik ben. Wij zijn allemaal ok zoals we zijn. Niet meer, niet minder!
Comments